De kerkelijke gemeente


De kerk leeft in de plaatselijke gemeente. De gemeente is een gemeenschap rond het Woord. De gemeente is ontvanger van het Woord. Het Woord is de oorsprong van de kerk, de grond onder haar voeten, haar grootste vreugde en vaste hoop voor de toekomst. De kerk wordt gedragen door het Woord. Daarom kan zij het niet laten om het Woord dat haar is geschonken, door te vertellen. In vertalen, vertellen en verkondigen, in vieren, voorleven en verbeelden ligt het leven van de gemeente. De plaatselijke gemeente is het kloppende hart van de kerk en de gemeenteleden zijn de ambassadeurs van het Woord.

 

De gemeente is daarom missionair. Zij is er om het Woord over de grenzen van kerk en christendom heen te vertalen en vorm te geven. Zij is daarin echter ook kwetsbaar. Woorden raken betekenisloos wanneer de verteller zelf hierdoor niet wezenlijk gegrepen is. Het Woord moet handen en voeten krijgen in het leven en de dienst van de gemeente en haar leden.

 

Veel mensen ervaren deze (kerkelijke) gemeenschap als onnodig. Zij putten zelfstandig uit allerlei spirituele bronnen, en soms ook uit de bijbel. Dit individualistische godsgeloof heeft echter zijn grenzen. Het geloof dient gedragen te worden door een brede geloofsgemeenschap, die door Woord en sacrament wordt gevoed. Een plek waar christenen elkaar bemoedigen in de onderlinge omgang, elkaar bevragen en versterken in hun persoonlijk geloof en christen-zijn. Het protestantisme heeft het geloof van de enkeling hoog, maar weet ook hoezeer de gemeenschap nodig is. Zo’n gemeenschap – in oude of in nieuwe vorm – kan de kerk hun bieden.

bron : visienota PKN NEDERLAND