1e zondag Veertigdagentijd

TEKST VOOR DE VIERING

Het is confronterend om te beseffen hoe kwetsbaar we zijn. We zijn als een bloem in de wei. Het ene moment staan we te bloeien in het zonlicht, het volgende moment blaast de wind ons weg. Gelukkig weet God dat allang. Hij stelt ons gerust. Zelfs de dood is bij Hem een nieuw begin. Wij kunnen ons niet buiten Hem bewegen. Zolang God leeft, kan er geen einde bestaan. In God is geen einde. Alleen een nieuw begin.

Liturgische bloemschikking

Het lied spreekt over de levende stenen. De zeven  glazen en de zes of acht stenen vormen het open hart.In de vaasjes plaatsen we buxus-takjes, van oudsher gebruikt op Aswoensdag. De buxus is een directe verwijzing naar Palmzondag, de intocht in Jeruzalem. Iets om naar uit te kijken. De vorm van het hart wordt geaccentueerd door ranken van de klimop. Klimop, symbool voor trouw naar elkaar toe.