Werken van barmhartigheid: 

“De doden begraven”

 

Een MBO student moest een scriptie schrijven over leven na de dood. In haar voorwoord schreef ze: “Of er leven is na de dood, weet ik niet. Want ik ben nog nooit dood geweest.” 

 

Nu weet ik niet of Paulus een scriptie heeft moeten schrijven voor zijn theologische opleiding bij professor Gamaliël in Jeruzalem (Handelingen 22:3), maar uit zijn brieven weten we wel hoe hij tegen deze dingen aan keek. Hij schrijft in zijn brieven meerdere keren heel persoonlijk over wat sterven en opstanding van Jezus Christus, wat Goede Vrijdag en Pasen voor hem betekenen.

 

Aan de Galaten schrijft hij bijvoorbeeld,

         “Met Christus ben ik gestorven, en toch leef ik;

          dat is: niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.”  (Gal. 2: 20). 

 

In zijn brief aan Filippi schrijft hij:

         “Ik wil aan Christus gelijk worden in zijn dood,

          in de hoop misschien ook zelf uit de dood op te staan.”  (Filipp. 3: 10).

 

Waarschijnlijk denkt Paulus hierbij terug aan zijn bekering en doop (Handelingen 9).

Gedoopt worden is immers met Christus sterven om ook met Hem op te staan tot  nieuw leven. Bij de volwassenendoop is dat duidelijker dan bij de kinderdoop, maar beide keren zal het er om gaan dat Jezus meer en meer zijn stempel drukt op ons denken, doen en laten:   

 

“Leer ons dagelijks, leer ons duizendwerven,                                                    

in uw kruisdood meegekruisigd sterven, 

en herboren, opgestaan, achter U ten hemel gaan.”

Gez. 221   (het 3e couplet zongen we in Eastermar een tijdlang elke

                  keer dat in de kerkdienst een overlijdensbericht gelezen werd).

 

“Ik ben nog nooit dood geweest”,  schrijft de MBO student in haar voorwoord.

Met Paulus belijd ik: Ik al wel ! Toen ik als kind gedoopt werd is God met mij een nieuwe weg ingeslagen: dat ik in het leven niet in de eerste plaats mijn eigen plannen en idealen najaag, maar dat ik probeer een volgeling van Jezus te zijn.

 

Of dat altijd lukt ?! Nou nee, ook ik word heel erg gestempeld door de wereld om mij heen. Kleding, de inrichting van mijn huis, uiterlijk, de dingen waar ik naar kijk en luister op TV en internet, hoe belangrijk sport of muziek in mijn leven is… Ja, ook als christen word je gestempeld door en meegezogen in de cultuur om je heen. Toch probeer ik hier en daar ook een beetje tegen de stroom in te zwemmen en niet alleen maar ‘met mijn tijd mee te gaan’.

 

Kijk, als ik niet oppas wordt ook voor mij als christen “Black Friday” (de Koopjesdag eind november) belangrijker dan Goede Vrijdag. Als ik niet oppas wordt het Paasontbijt voor mij ook belangrijker dan het Paasevangelie van het geopende graf. Maar gelukkig, de Bijbelverhalen, de brieven van Paulus, de kerkdienst op zondag en het vieren van de Stille Week roepen mij steeds weer bij de les. Niet zomaar bij de les, maar bij de levenslessen die mijn Heer en Heiland Jezus Christus mij wil leren.

 

Ook dat is een werk van Gods barmhartigheid aan ons mensen:

           De oude mens die toch moet sterven

           mag in Hem een nieuw bestaan verwerven.                     

 

ds. Anne Elverdink